"เจ้ามันขยะ"
"เจ้าทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย"
"ข้าไม่มีลูกเช่นเจ้า"
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
เด็กหนุ่มผู้ที่ตื่นขึ้นจากฝันร้ายในอดีต หัวใจเตนแรงจากฝันนั้น ทั้งสองมือเริ่มบีบแน่น ราวกับตัวแทนความโกรธแค้นที่ไม่มีวันหาย
เขาอาศัยในกระท่อมหลังหนึ่งในผืนป่าที่มีแต่สัตว์ดุร้าย อยู่เพียงลำพังหาของป่าประทังชีวิต แต่เขาไม่ได้ทิ้งความพยายามไป ถึงแม้เขาจะฝึกลมปราณไม่ได้ แต่เขาก็ฝึกร่างกายเพื่อทดแทนได้ ถึงจะไม่เทียบได้กับร่างกายที่ฝึกพลังลมปราณด้วย
ถึงเขาจะฝึกร่างกายแล้วก็ตาม
ตลอด 7 ปี ที่ผ่านมาเขาก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดจากอสูรมากมายในป่าแห่งนี้
"ฝันบ้าๆนี้อีกแล้ว อ๊ากกกก"
เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดภายในใจ ที่แฝงไปด้วยความเศร้า มือที่กำแน่น เลือดเริ่มไหลซึ่มออกมาที่ละนิดๆ เหมือนกับแอ่งน้ำที่มีรอยรัว เปรียบได้กับ ความแค้นที่ค่อยๆเล็ดลอดออกมา
"ข้าหลีจาง จะฆ่าพวกเจ้าให้หมด!!!"
!!!นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายขั้นเวลา!!!
°มีเรื่องอะไรจะมาบอกตรงนี้นะ°
22/10/19
กลับมาแล้วครับผมไม่รู้คนอ่านจะยังอยู่รึป่าว ผมกลับมาแล้วขอโทษที่หายไปนานมากๆครับ หมองตันไปหน่อยเครียดๆ นะช่วงนี้555
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น